Przebadane w całości XIII-wieczne cmentarzysko zawierało 67 pochówków szkieletowych usytuowanych rzędowo na linii wschód-zachód. Większość grobów posiadało wyraźne zarysy jam grobowych i fragmenty drewnianych trumien. Zmarli pochowani byli na wznak, jedynie w 2 przypadkach w pozycji skurczonej. Gros pochówków nie zawierało wyposażenia, za wyjątkiem:
- Grobu 10 ? naszyjnik z kłów wilka i paciorków ze szkliwa,
- Grobu 34 ? nożyk żelazny,
- Grobu 59 ? 2 pierścionki brązowe, 1 pierścionek srebrny, 2 kabłączki skroniowe, paciorki szklane i bursztynowe, brązowe elementy pasa zakończonego sprzączką z wizerunkiem lwa,
- Grobu 60 ? 2 paciorki bursztynowe.
Wśród 67 pochówków wyróżniono:
34 groby dziecięce,
15 grobów kobiecych,
18 grobów męskich.
Schorzenia występujące u ludzi pochowanych na cmentarzysku:
- rozwojowe i wrodzone (28,4%) – rozszczep kości krzyżowej, zrost kręgu szyjnego z kością potyliczną,
- schorzenia o charakterze zapalnym i nowotworowym (20,9%) – zmiany reumatyczne, ropne zapalenia kości, stan zapalny ucha środkowego,
- schorzenia aparatu żującego (25,4%) – próchnica, przyzębica, zaburzenia wyrzynania zębów,
- zmiany pourazowe(3%) – zrośnięte złamanie kości udowej, zagojony uraz czaszki po uderzeniu. Zaobserwowano również ślady usuwania zębów.
Fotografie zaprezentowane na tej stronie pochodzą z badań wykopaliskowych prowadzonych przez Pomorską Ekspedycję Archeologiczną pod kierownictwem prof. Jerzego Kmiecińskiego, działającą w ramach Katedry Archeologii Uniwersytetu Łódzkiego.
Rekonstrukcja grodu: Jerzy Sikora
Autor tekstu: Krystyna Trzcińska
Bibliografia:
1. M. Kowalczyk, Raciąż – średniowieczny gród i kasztelania, Łódź 1986.
2. B. Łuczak, Rekonstrukcja antropologiczno-demograficzna XIII-wiecznej populacji z grodziska Raciąż (pow. tucholski), „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica”, z. 2, Łódź 1982, s. 87-161.